از جایی به بعد تصمیم می‌گیری طور دیگری ببینی، بشنوی، بنویسی و باشی! همین هم شد که دیگر بعد از ۱۵ سال تصمیم گرفتم با نام واقعی فعالیت کنم و کارهایی که می‌کنم (هنرجوییِ نویسندگی و موسیقی) را جدی‌تر و عمومی‌تر عرضه کنم و برای همیشه پروندهٔ نوشتن‌های مخفیانه و مستعار را ببندم.
نامم مهدیار بهشتیان است اما علت بهره بردن از واژهٔ «پردیس» در درجهٔ نخست، برابرِ پارسیِ نام‌خانوادگی‌ام است، دوم ادای دینی است به نامِ نخستین صفحه‌ای که بر آن نوشتم و سوم، نامِ چهارباغ‌های بهشتی ایرانی است؛ ابتکاری که از ایران به تمام دنیا سرایت کرده و زیبایی‌اش زبانزدِ عام و خاص است.
امضای «پردیس‌یار» قرار نیست پای هر چیزی بنشیند، خصوصاً بر پای جهانِ ناپاکِ سیاست که هر چه از پلشتی‌اش بگویی، کم گفتی! بلکه می‌خواهم از هنر، عشق، تکنولوژی، خاطرات، طبیعت و البته، تاریخ بگویم و بنویسم.
(تصویر بالای پست، نگاره‌ای از پرندهٔ شهباز از نمادهای ملی ایران است که از پرچم دودمان هخامنشیان وام گرفته شده)
سلام و درود مهدیار عزیز
ب سلامتی و میممنت !
سلام و عرض ادب، جانان جانِ عزیز دل ما، قدم‌رنجه فرمودید قربان 😍
مخلصم سلامت باشید