طالبان
توجه: مخاطب این پست، مردمان شریف سرزمینم نیستند!
مخاطبم آن رذل‌هایی هستند که چشم بر کشتار ۲۵ سال پیشِ خبرنگاران و دیپلمات‌های ایرانی در مزارشریف توسط طالبان بستند و گفتند «ایشالا که گربه بوده»! همان‌هایی که برای جرج فلوید و جمال خاشقچی خود را تکه‌تکه کردند اما در برابر شیعه‌کشی و هزاره‌کشی طالبان، خود را به بلاهتی تام و تمام زدند و گفتند «ما که نمی‌دانیم، شاید عملیات روانیِ پیچیدهٔ پیاده‌نظام‌های رسانه‌ای آمریکایی‌ها باشد» و در مقابل در مشهد (همان شهری که امامش را «غریب» می‌خوانند) برای روی کار آمدن همین جانیان و غریبانگیِ مردم افغانستان در خانهٔ خودشان، شیرینی و شربت پخش کردند؛ چرا؟ فقط چون که «ارتشِ بیگانه» (و نه خودِ بیگانه و منافعش) آن هم طبق برنامه‌ای که از چند سال پیش کلید خورده بود، از افغانستان خارج شده! کاش فقط می‌فرمودند که چه تخم دو زرده‌ای برای اینان در راه است که چنین برایش عربی می‌رقصند! جهان حیران از تماشای آویزان شدن حقیرانهٔ مردم «عادی» از هواپیما برای خروج از «خانه‌شان» بود و اینان شیرینی پخش می‌کردند و سرود می‌خواندند! بله، مخاطبم همین اراذلی هستند طالبان را «جنبش اصیل منطقه» خواندند و زیر پایشان در تهران، با لبخندی طریف، فرش قرمز پهن کردند و مقابلشان آب پرتقال گذاشتند تا با جگری خنک‌تر مردم مظلوم افغانستان (این پاره‌های تن ایران) را خانه‌خراب‌تر از چیزی که هستند، بکنند و به زنان و جوان‌ها و عقاید و باورهای متنوعی که در این کشور زیبا زندگی می‌کنند، ظلم روا دارند!
بله، مخاطبم شمایی هستی که دندان تیز کردی تا با الفاظ همیشگی‌ات مورد عنایت قرارم دهی! چشمانت را باز کن و ببین همان طالبانی که حاضر شدی غیرتِ نداشته‌ات را چوب حراج بزنی، برایش خوش‌رقصی کنی و شیرینی و آب پرتقال نذر قدوم مبارکش کنی، امروز حقابهٔ هیرمند را به رویت بست و با لحنی توهین‌آمیز با بشکه‌ای زرد رنگ، رییس‌جمهورتان را مسخره کرد، یقین بدان چند صباح دیگر صلاح می‌داند در تهران همان بلایی را به سر این آقا و دیگر مقامات بیاورد که کودتاچیان عراقی بر سر ملک فیصل دوم، آوردند!
می‌دانم منافع ملی، انسانیت، آرامش مردمان و… چیزهایی از این دست برای شما بی‌اهمیت است و فقط این مهم است که «تمام دنیا، خصوصاً آنی که پرچمش ۱۳ تا نوار قرمز و آبی با ۵۰ تا ستاره دارد، خر هستند و فقط شما خوبید» ولی احیاناً حواستان هست این سگ هاری که زنجیرش را گشوده‌اید و اجازه نمی‌دهید سنگی به سویش پرتاب شود، اگر آب ببیند چنان شناگر ماهری است که کافیست پای نجسش به ایران برسد، اول از همه سرِاغ شماها را می‌گیرد؟ چگونه این حجم از بلاهت را در خود جای دادید که اصرار دارید تحت هر شرایطی به ما بقبولانید که «دشمنِ دشمن، حتماً دوست است»؟ البته اگر دشمنی‌ای هم باشد و صرفاً خیمه‌شب‌بازیِ عمو سام و دایی یوسف و دیگران نباشد!
این بین اما عاشق آن‌هایی هستم که دارند دندان بر هم می‌سایند و می‌آیند می‌گویند اگر سواد رسانه‌ای داشتی این‌ها را نمی‌گفتی! من نه سواد رسانه‌ای دارم و نه حتی سواد خواندن و نوشتن! اما منِ بی سواد نمی‌توانم در برابر تشنگیِ سرزمینم، ظلم به هم‌وطنان افغانستانی‌ام (خصوصاً زنان)، پایمال شدن خونِ دیپلمات‌ها و خبرنگارهایمان، خطر مهمی که ایران را تهدید می‌کند و… سکوت کنم! در این قمار، شما از پیش باخته‌اید! بد هم باخته‌اید! به روسیاهانه‌ترین شکل ممکن هم باخته‌اید! شوروی هم تصور می‌کرد با معاهدات تجاری و سیاسی توانسته آلمانِ نازی را مقهور خود کند ولی این هیتلر بود که کمونیست‌ها را ناک‌اوت کرد! شرمنده اما من مانند شما نمی‌توانم خوشحال از این باشم که جماعتی تروریست، جانی و آدم‌خوار سر کار آمده‌اند!